Της Ελένης Σκαρλάτου
Έχει πολλά ξεχασμένα σημεία πίστης τούτος ο μοναδικός τόπος. Ένα από αυτά είναι και οι ''Άγιοι Απόστολοι'' της Αϊάς...
που παλιά με κίνδυνο της ζωής τους Καστρακινοί και Καλαμπακιώτες ανέβαιναν για να προσκυνήσουν και να πάρουν δύναμη για το αύριο αλλά για να μεταφέρουν και στις επόμενες γενεές στοιχεία της πίστης και της τοπικής παράδοσης.
Εμείς στο www.Antilogosnews.gr γράφουμε σήμερα για τους Αγίους Αποστόλους σύμφωνα με στοιχεία του αρχείου μας και με πληροφορίες, κυρίως, από τον σύζυγό μου Θεοδόση Σκαρλάτο, παλιό Καλαμπακιώτη, που όπως ο ίδιος λέει, έχει ανέβει στην Α΄ι'ά, παρέα με τα παιδιά της γειτονιάς της Αγίας Βαρβάρας και της Παναγίας, στον Λαιμό (εκεί που σήμερα βρίσκεται ο Σταυρός), και στα κομμάτια, πάνω στο πλάτωμα, εκεί όπου βρίσκεται ο Ναός, εκατοντάδες φορές.
Ο Ναός ήταν κτισμένος και μάλιστα διώροφος απ΄ότι μαρτυρούν τα αθάνατα λαξευμένα σκαλοπάτια του στα νοτιοδυτικά του βράχου της Αϊάς όπου εκτίνεται οροπέδιο δώδεκα περίπου στρεμμάτων. Σύμφωνα με πληροφορίες πριν δυο-τρεις δεκαετίες με κίνδυνο της ζωής τους ανέβαιναν παιδιά από το Καστράκι και τη Καλαμπάκα και έπαιζαν.
Υπάρχουν πάνω στο απρόσιτο για μας στολίδι του τόπου μας εκτός από τα ερείπια του Παλαιού Μοναστηριού μας, τοιχογραφίες από τον 13 και 14 αιώνα.
Το 1782 ο μοναχός Παρθένιος αναγράφει στο βράχο «Οι Άγιοι Απόστολοι»
Ο βράχος είναι πελεκημένος από ανθρώπινα χέρια αναφέρει ο Φώτης Κοτοπούλης. Υπάρχουν δύο στέρνες πάνω, «ξεροπήγαδα» τις αποκαλούσαν οι Καστρακινοί. Ακόμα υπάρχει λαξευμένη σκάφη «της βασίλισσας» και λαξευμένος ο θρόνος του βασιλιά. Ποιος δεν θαύμασε και δεν άγγιξε σκαρφαλώνοντας τα λαξευμένα σκαλοπάτια για να ανέβει στα ψιλότερα σημεία της Αϊάς και από εκεί στους Αγίους Αποστόλους το πάτημα της βασίλισσας στο λαξευμένο σκαλοπάτι του άγνωστου χθες και το πάτημα του αλόγου της; Ποια στοιχεία του αλλόκοσμου άραγε να τα έφεραν ως εδώ;
Είναι ο βράχος με τα κομμάτια που δεν φόβιζε τους παλιούς κατοίκους αυτού του ευλογημένου τόπου που ανέβαιναν πηδώντας στο κενό για να προσευχηθούν στο δικό τους Μοναστήρι
Ο Leon Henzey Γάλλος Αρχαιολόγος που πέρασε από την Τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία το 1858 και ανέβηκε στο βράχο γράφει μεταξύ άλλων. «Μία πόλη ή τουλάχιστον μια ακρόπολη έπρεπε να ήταν κρυμμένη μέσα σ' αυτά τα βράχια όπου κατείχε μια απόρθητη θέση........ Στα δύσκολα σημεία του βράχου έχουν φτιάξει τρύπες που μοιάζουν με σκαλοπάτια. Εκεί πάνω συναντώ προς μεγάλη μου έκπληξη ένα ελικοειδές μονοπάτι με πλάτος έως δύο μέτρα φτιαγμένο από ανθρώπινα χέρια. Πού; Πάνω από την άβυσσο......
Τίποτα δεν μας προφυλάσσει από μια πτώση στο κενό.......... Ο ίδιος ο βράχος μοιάζει να μας σπρώχνει.
Το Μετέωρο μονοπάτι οδηγεί σε μια σκάλα με 15 λαξευμένα σκαλοπάτια και πάνω από αυτά τρύπες ίσως για ένα προστέγασμα.
Μονοπάτια συνδεδεμένα μεταξύ τους, βράχοι περίεργοι ,παρελθόν απίστευτο και μετά μάλλον ήρθε η πίστη και έδεσε και θέριεψε και έμενε μόνιμα εκεί πάνω στη σπηλιά των Αγίων Αποστόλων. Εκεί στο μυτερό βράχο η παράδοση θέλει και θησαυρούς που τους κρατά καλά κρυμμένους η σιγαλιά στα σπλάχνα της, εκεί πάνω που αιωρούνται οι ογκόλιθοι.
Χαλάσματα, θρόνοι, στέρνες, σκαφίδες και βασιλιάδες άγνωστοι , και μύθοι περιπλέκονται μεταξύ τους και γίνονται μυστήριο. Κανένα όμως μυστήριο δεν μπορεί να περιπλέξει την πίστη η οποία πήγε και κατοίκησε για πάντα κι εκεί πάνω στο γνωστό και άγνωστο σπήλαιο του Μετεωρίτικου δάσους και κάθεται σκαρφαλωμένη εκεί πάνω από τα κεφάλια μας και δένει το μοναδικό τέλειο. Πίστη και Παράδοση. Παράδοση και Πίστη.
