Μία υπέροχη, ανοιξιάτικη Κυριακή, γεμάτη από το φως του λαμπρού ήλιου, η ομάδα της Ο.Λ.Κ., αποτελούμενη από δέκα άτομα, ξεκίνησε την ανάβαση στην Μοράβα.
Η κορυφή με 1.845 υψόμετρο βρίσκεται πάνω από την Καστανιά και τον Αμάραντο και προσφέρει πανοραμική θέα προς τα χωριά του Ασπροποτάμου.
Το χιόνι βρέθηκε στον δρόμο μας λίγο μετά το ξεκίνημα της διαδρομής μας και όσο πλησιάζαμε προς την κορυφή, το ύψος του μεγάλωνε. Οι καιρικές συνθήκες -χαμηλές το βράδυ- το διατηρούσαν παγωμένο. Αυτό διευκόλυνε την ανάβαση μας γιατί δεν βουλιάζαμε.
Το κάτασπρο τοπίο ερχόταν σε αντίθεση με τον καταγάλανο ουρανό. Οι σχηματισμοί από τα ελάχιστα σύννεφα 'δίναν μία νότα ονειρική, εξωπραγματική.
Το χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο στα χείλη των περισσοτέρων και ειδικά στου Νίκου, χάρη στην ευδαιμονία που αισθανθήκαμε μπροστά στο τοπίο που τα μάτια δεν χόρταιναν να απολαμβάνουν.
Στην ολόλευκη πλαγιά, τα ίχνη της αρκούδας ήταν εμφανέστατα και μαρτυρούσαν το πέρασμα της, γεμίζοντας μας δέος για το μέγεθος της. Στη συνέχεια, στην κορυφή κάτω απ' το τεράστιο κάτοπτρο, αφήσαμε το βλέμμα μας να ταξιδέψει στις κάτασπρες κορυφές της Κακαρδίτσας της Τριγγίας του Λάκμου. Τα σπίτια της Κρανιάς ξεχώριζαν μέσα από τις γκρίζες οξιές και τις μικρές βουνοκορφές , σ΄ένα υπέροχο, σαν ζωγραφιά, τοπίο.
Η επιστροφή, με τη διάθεση μας στα ύψη, ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστική, αφού μερικοί κατέβηκαν την πλαγιά γλιστρώντας στην τεράστια τσουλήθρα από χιόνι με ό,τι διέθεταν (σακούλα ή μικρό έλκηθρο). Αυτή η διαδρομή θα μείνει αξέχαστη στη σκέψη μας και θα χαμογελάμε κάθε φορά που θα τη φέρνουμε στο νου μας. Πάντα ψηλά!
