«Ανθρωπιστικό μας καθήκον η υποδοχή όσων το έχουν ανάγκη»
Τις τελευταίες ημέρες στην περιοχή μας καταφτάνουν άνθρωποι ξεριζωμένοι, οικογένειες που τα έχουν χάσει όλα, μωρά παιδιά που κρυώνουν....
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δει τα σπίτια τους να γίνονται σωροί από ερείπια και τις περιουσίες τους να εξανεμίζονται. Εκτός από τα τραύματα της καταστροφής και του ξεριζωμού έχουν να αντιμετωπίσουν τις απώλειες του πολέμου, αλλά και του επικίνδυνου ταξιδιού τους μέχρι την χώρα μας.
Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους, μετά την απαράδεκτη απόφαση άλλων χωρών της Ευρώπης να κλείσουν τα σύνορά τους, παραμένουν αναγκαστικά για λίγο διάστημα και στην περιοχή μας. Ανθρωπιστικό μας καθήκον είναι η υποδοχή και η φιλοξενία τους. Πρόκειται για ανθρώπους, οι οποίοι πριν από τον πόλεμο ζούσαν σε μία ανεπτυγμένη χώρα, είναι άνθρωποι με μόρφωση, με καλλιέργεια και περηφάνια.
Στο πλαίσιο αυτό, δεν μπορούμε παρά να εξάρουμε την άμεση και θετική ανταπόκριση των τρικαλινών συμπολιτών μας, των συλλογικοτήτων αλλά και των φορέων που άμεσα και έμπρακτα έσπευσαν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες που κατέφθασαν στην περιοχή μας. Με την αλληλεγγύη και την συλλογική της προσπάθεια, η κοινωνία μας απομόνωσε εκείνους, τους λίγους, που προσπαθούν να ενεργοποιήσουν αντανακλαστικά ξενοφοβίας και ρατσισμού, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι, η θεσσαλική γη πάντοτε ήταν και πάντα θα είναι καταφύγιο για τους κατατρεγμένους. Η φιλοξενία είναι ένα από τα ιδιαίτερα στοιχεία της ταυτότητάς μας, πολλά από τα χωριά μας δημιουργήθηκαν από πρόσφυγες και πάντα θα ανοίγουμε την αγκαλιά μας σε όσους μας χρειάζονται.
