Του Γεωργίου Παπασίμου Δικηγόρου. Η Ελλάδα εισέρχεται στον έβδομο
χρόνο της μνημονιακής κηδεμονίας, που έχει, ήδη, δημιουργήσει «ανήκεστο βλάβη» στην Ελληνική οικονομία και κοινωνία και, δυστυχώς, συνεχίζει να επιβάλλεται «γιγαντωμένη», θυμίζοντας πλέον μνημονιακό «Φρανκενστάιν»...
Τα μέτρα, που ψηφίζονται αυτό το Σαββατοκύριακο, για την επίτευξη της αξιολόγησης, ξεπερνούν και την πιο νοσηρή μνημονιακή φαντασία. Δεν είναι μόνο η υπερφορολόγηση με άμεσους και έμμεσους φόρους, που πλήττουν τους πάντες και υπονομεύουν οποιαδήποτε οικονομική «ανάσα» της Χώρας, αλλά ψηφίζονται και δύο μνημονιακά «μαμούθ» σε βάρος των μελλοντικών γενεών, συμβάλλοντας, δυστυχώς, στον στόχο των δανειστών για μετατροπή της Χώρας μας σε μόνιμη «αποικία χρέους».
Το πρώτο αφορά τον «αυτόματο δημοσιονομικό κόφτη» και την πρόβλεψη, ότι η Χώρα θα πρέπει να έχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% καθ' έτος από το 2018 έως το 2030. Στην περίπτωση, κατά την οποία δεν θα επιτυγχάνεται ο στόχος με απόκλιση 0,25%, τότε θα εφαρμόζεται ο «δημοσιονομικός κόφτης» σε βάρος των δημοσιονομικών δαπανών, κατά παράκαμψη του Κοινοβουλίου, με έκδοση προεδρικών διαταγμάτων. Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ, για την πληρότητα της ενημέρωσης, ότι το Δ.Ν.Τ., που είναι ο άτεγκτος νεοφιλελεύθερος παγκόσμιος χρηματοπιστωτικός «χωροφύλακας», θεωρεί ότι, οι προβλέψεις αυτές είναι ανέφικτες και πρότεινε το πρωτογενές πλεόνασμα να ανέρχεται στο 1,5% αντί για 3,5% !!!
Το δεύτερο αφορά την δημιουργία αυτού του ιδιότυπου «αποικιοκρατικής σύλληψης» Υπερταμείο επενδύσεων – ιδιωτικοποιήσεων με τον τίτλο «Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας», όπου εντάσσεται όλη η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου πλην των αρχαιολογικών χώρων, των δασών και αιγιαλών και το οποίο θα έχει διάρκεια ζωής 99 χρόνια και μετοχικό κεφάλαιο 40 δις ευρώ !!! Κυρίαρχο όργανο είναι το πενταμελές εποπτικό συμβούλιο, στο οποίο ο Πρόεδρος και ένα μέλος αυτού ορίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας !!! Βασικοί προβλεπόμενοι στόχοι έιναι οι επενδύσεις με όρους ελεύθερης οικονομίας (δηλαδή ιδιωτικοποιήσεις με απλά λόγια) και η απομείωση του χρέους. Το 50% των εσόδων του προβλέπεται να κατευθυνθεί στην απομείωση του δημοσίου χρέους και το υπόλοιπο σε επενδύσεις, πλην αυτών των ακινήτων, που ανήκουν, ήδη, στο ΤΑΙΠΕΔ και τα έσοδά του θα πάνε απευθείας στην μείωση του χρέους και το οποίο, ως θυγατρική, εισέρχεται στην «ομπρέλα» αυτού του Υπερταμείου (μαζί με το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, την Εταιρία Ακινήτων του Δημοσίου ΕΤΑΔ και την Εταιρία Δημοσίων Συμμετοχών ΕΔΗΣ).
Αναμφισβήτητα πρόκειται για μετάλλαξη του, μέχρι τώρα, μνημονιακού «οδοστρωτήρα», που διέλυσε την Χώρα, σε μνημονιακό «Φρανκενστάιν», ο οποίος φροντίζει να καλύπτει μνημονιακά το ορατό και αόρατο μέλλον της Χώρας, την στιγμή, που η σκληρή, νεοφιλελεύθερη ταξική και ισοπεδωτική μνημονιακή πολιτική της βίαιης εσωτερικής υποτίμησης της προηγούμενης εξαετίας έχει επιφέρει ραγδαία «φτωχοποίηση» στο μεγαλύτερο τμήμα του Ελληνικού Λαού.
Αποδεικνύεται, έτσι, η τραγική ανικανότητα του πολιτικού συστήματος και του πολιτικού προσωπικού, το οποίο δομήθηκε κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, εικόνα, που διευρύνεται, αφού στο κυρίαρχο δικομματικό πολιτικό πλαίσιο, που είναι υπεύθυνο για την «βύθιση» της Ελλάδος προστίθεται και η πολιτική αδυναμία της σημερινής κυβέρνησης, που τόσες ελπίδες είχε δημιουργήσει, να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στα υπεσχεθέντα. Μάλιστα, η σταδιακή αυτή μνημονιακή «μετάλλαξη» της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ., που είχαν πρωτοστατήσει στον αντιμνημονιακό αγώνα κατά την περίοδο του πρώτου και δεύτερου μνημονίου και είχαν δημιουργήσει σοβαρές ελπίδες στον Λαό και στο μαζικό κίνημα για ανατροπή και έξοδο από την κρίση, επιφέρει δύο πολύ βαρειές συνέπειες για την Χώρα, που συνιστούν και το «δράμα» της Ελλάδας σήμερα:
Πρώτον, η ψήφιση των παραπάνω μνημονιακών μέτρων – «μαμούθ» υποθηκεύει το παρόν και το μέλλον της Ελληνικής οικονομίας και δημιουργεί «εκρηκτικές» καταστάσεις και απελπισία στην Ελληνική κοινωνία.
Δεύτερον, η απρόσμενη αυτή εξέλιξη και η συντριβή των ελπίδων, που είχαν δημιουργηθεί, προκαλεί ένα τεράστιο «ψυχολογικό σοκ» στο μαζικό κίνημα, κάτι, το οποίο φαίνεται στην αναντιστοιχία των κινητοποιήσεων με τα μέτρα, που ψηφίζονται, πλην όμως, αυτό δεν έιναι η πραγματική εικόνα, αλλά «κυοφορείται έκρηξη», όταν «ανοίξει το καπάκι» της κοινωνικής «χύτρας», με απρόβλεπτες συνέπειες.
