Όταν τα τοπικά γεγονότα γίνονται σταθμός για τον τόπο και μάλιστα ιερός, τότε πρέπει να σκύβουμε σε αυτά, όσ-ων η πέννα «αντέχει» και με ανεξίτηλο μελάνι...

να γράφουμε, να γράφουμε ώστε να τα γνωρίζουν όλοι οι ντόπιοι, όλος ο κόσμος, όλοι οι Έλληνες της διασποράς και όσοι ξένοι δεν προσπερνούν ελληνικές ηλεκτρονικές σελίδες που ασχολούνται με την τοπική πραγματικότητα, χωρίς ελλείψεις και με καθόλου υπερβολές.
Παναγία η Παραμυθία. Λίγο πολύ ως χριστιανοί ορθόδοξοι, σε δύσκολες στιγμές της ζωής μας επικαλούμαστε την Παναγία μας, τη μητέρα όλων μας. Τα Ονόματά της πολλά, η Παναγία Μία. Η Παραμυθία, μοναδική.
Παναγία η Παραμυθία. Είναι εδώ κοντά μας, από την Δευτέρα το απόγευμα, στην επίγειο ουρανοπολιτεία των Αγίων Μετεώρων.
Μεγάλη ευλογία για τον τόπο και για όλους μας.
Έφτασε λοιπόν και θα μείνει εδώ για πάντα, η Παναγία η Παραμυθία. Εδώ είναι ο θρόνος της, εδώ και το σπίτι της, μέσα στο δικό μας Μοναστήρι, στην Ιερά Μονή Ρουσάνου.
Δεν γνωρίζω την ιστορία της οικογένειας των Ρώσων που έκαναν την επιθυμία τους ιερό έργο, φέρνοντας αυτό το Θείο δημιούργημα στον τόπο μας και πληρώνοντας όλα τα έξοδα που στοίχησε η εικόνα, από την αρχή μέχρι να φτάσει στο νέο της θρόνο.
Γνωρίζω όμως για την αγάπη που τρέφει ο γέροντας Εφραίμ ηγούμενος της Ι. Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους για τον τόπο μας, ο οποίος μεσολάβησε στην οικογένεια των Ρώσων και έγινε πραγματικότητα η επιθυμία τους και μεγάλη ευλογία για εμάς. Μοναδική και όμοια η Παναγία με εκείνη, την αχειροποίητο που βρίσκεται στη Μονή Βατοπεδίου. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτή την εικόνα και πόσο να αντέξουν τα βλέφαρα του χωρίς να δακρύσουν σκυμμένα στην αγιότητα της μάνας Παναγίας και του Υιού Της, που ατενίζουν το μέλλον των ανθρώπων και μάλλον δεν θέλουν να λυπούνται για την κατάντια που μας περιβάλλει.
Ο θρόνος της έτοιμος από τη Δευτέρα και εκείνη εδώ δίπλα μας και κοντά μας, όπως η Παναγία η Μετεωρίτισα που βρίσκεται σε όλα τα Μοναστήρια μας η Παναγία η Τριχερούσα που βρίσκεται στην Ιερά Μονή Βαρλαάμ, Ρόδον το Αμάραντον στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του Μεγάλου Μετεώρου.
Εδώ θα μείνουν εις τους αιώνες και θα απλώνουν την Άγια Σκέπη τους πάνω από τον Άγιο τούτο τόπο. Έτσι κακοί αέρηδες δε θα φτάνουν εδώ και άγριες ύαινες δε θα ουρλιάζουν.
Εδώ είναι τα Μοναστήρια μας.
Κι εμείς ζούμε εδώ, μεταξύ ουρανού και γης.
Όσοι δεν σέβονται τα ιερά και όσια, τα σπίτια της Παναγιάς και των Αγίων, μάλλον δεν έχουν θέση εδώ. Εδώ μιλάει η Αγιοσύνη και σιγοψιθυρίζει η Παναγιά.
«Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι Μήτηρ του Θεού φύλαξόν με υπό την σκέπην σου».
Η Παναγία η Παραμυθία είναι πολύ θαυματουργός.
Ακολουθεί το θαύμα που συνέβη στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου αρχές του 14ου αιώνα όπου πειρατές είχαν κυκλώσει το Μοναστήρι.
Παναγία Παραμυθία - Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου
Ανεβαίνοντας τη σκάλα που βρίσκεται στα αριστερά της κεντρικής πύλης του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Παναγία την Παραμυθία. Μέσα σ' αυτό μεταφέρθηκε μετά την τέλεση του θαύματος, που θα περιγράψουμε, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, τοιχογραφία του 14ου αι. που βρισκόταν άλλοτε στη δεξιά άκρη του εξωνάρθηκα.
Παλαιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το Καθολικό, μετά το τέλος της ακολουθίας του Όρθρου, να ασπάζονται την εικόνα της Παναγίας που υπήρχε στον εξωνάρθηκα. Εκεί ο Ηγούμενος έδινε τα κλειδιά της κλεισμένης για τις βραδινές ώρες πύλης της Μονής στον θυρωρό για να ανοίξει.
Κάποια χρονιά, αρχές του 14ου αι., στις 21 Ιανουαρίου, τελείωσε ο Όρθρος. Οι πατέρες αποσύρθηκαν στα κελιά τους για να αναπαυθούν, μέχρι να αρχίσουν τα καθημερινά τους διακονήματα. Τότε θα ανοιγόταν και η πύλη της Μονής. Δεν γνώριζαν ότι έξω από αυτήν παραμόνευαν πειρατές, που την είχαν περικυκλώσει, έτοιμοι να εισβάλλουν για να καταστρέψουν τα πάντα.
Στο ναό βρισκόταν μόνος ο Ηγούμενος, αφοσιωμένος στην προσευχή του. Πετάχτηκε ξαφνικά ακούγοντας μια φωνή, που δεν έμοιαζε με φωνή ανθρώπου. Έντρομος κοίταξε γύρω του. Δεν είδε κανέναν. Εξάλλου κανένας δεν ήταν μέσα στο ναό. Και όμως κάποιος μίλησε. Συγκέντρωσε την προσοχή του και γεμάτος φόβο κατάλαβε ότι η φωνή προερχόταν από την εικόνα της Θεομήτορος. Με ευλάβεια τέντωσε το αυτί του για να ακούσει. Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να λέει: «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές». Κατάπληκτος ο Ηγούμενος προσήλωσε τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου. Αντίκρισε τότε ένα εκπληκτικό θαύμα. Η μορφή της Παναγίας ήταν ζωντανή. Το βρέφος Ιησούς που κρατούσε στα χέρια της πήρε και αυτό ζωή. Κίνησε το δεξί του χέρι και έκλεισε το στόμα της αγίας Μητέρας του, στρέφοντας προς αυτήν το φωτεινό πρόσωπό του.
Μια γλυκιά παιδική φωνή ακούστηκε να λέει: «Μη, Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησε τους να τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα». Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον μονογενή Υιό της, σήκωσε ελαφρά το χέρι, συγκράτησε το χεράκι του, έκλινε λίγο προς τα δεξιά το θείο της πρόσωπο και επανέλαβε πιο έντονα: «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές. Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας». Επανέλαβε δε και για τρίτη φορά την προειδοποίηση: «Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονής...». Μετά το διάλογο η Κυρία Θεοτόκος και το Πανάγιο Βρέφος της αποκαταστάθηκαν πάλι σαν εικόνα.
Ο Ηγούμενος γεμάτος θαυμασμό συγκάλεσε όλους τους Πατέρες, διηγήθηκε σ' αυτούς τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν και τους επανέλαβε τα λόγια που είχε ακούσει από τα χείλη της Παναγίας και του Θείου Βρέφους προς την Μητέρα του. Όλοι με κατάπληξη στράφηκαν προς το μέρος της θαυματουργού εικόνας. Και η κατάπληξη τους αυξήθηκε. Η παράσταση της εικόνας είχε μεταμορφωθεί. Η σύνθεση μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά και δεν έμοιαζε καθόλου με την παλαιά εικόνα. Διατηρήθηκε η μορφή όπως φαίνεται σήμερα. Η Παναγία να κρατά το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της και να κλίνει το κεφάλι της δεξιά για να το αποφύγει. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέραντη επιείκεια, αγάπη, συμπάθεια και μητρική στοργή. Ο Χριστός παρόλο που παριστάνεται ως βρέφος έχει αυστηρό πρόσωπο ως Κριτής.
Η εικόνα αυτή είναι πράγματι αχειροποίητος, διότι κατασκευάστηκε στη μορφή που είναι σήμερα, όχι από ανθρώπινο χέρι, αλλά από τη Χάρη του Θεού, μετά τη θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας για τη διάσωση της Μονής. Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια. Και δικαίως· διότι όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής, που δεν χορταίνουν να την βλέπουν, η θέα της γλυκιάς έκφρασης του προσώπου της Παναγίας ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου.
Με το θαύμα αυτό φανερώνεται για άλλη μια φορά η μητρική παρρησία της Θεοτόκου στο να μεσιτεύει για τις αμαρτίες των ανθρώπων «προς τον Υιόν και Θεόν της» και οι σωτήριες πρεσβείες της, με τις οποίες απαλλάσσονται από τα δεινά που δίκαια τους αξίζουν για το πλήθος των αμαρτιών τους. Η εικόνα μεταφέρθηκε στο ιδιαίτερο παρεκκλήσιο της Παραμυθίας. Μπροστά σ' αυτήν οι μοναχοί διατηρούν ακοίμητο κανδήλι, ψάλλουν καθημερινά Παράκληση και τελείται κάθε Παρασκευή Θεία Λειτουργία. Παλαιότερα, υπήρχε η συνήθεια οι κουρές των μοναχών να γίνονται σ' αυτό το παρεκκλήσιο.
Μεγάλη λοιπόν ευλογία για τον τόπο και για όλους εμάς.
Τα λόγια του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου μας απίστευτα συγκινητικά.
Της δε Ηγουμένης της Ιεράς Μονής Ρουσάνου Φιλοθέης Μοναχής, έκρυβαν το βάθος της πίστης, που την ανέβασε εκεί πάνω για να προσεύχεται νυχθημερόν για όλους εμάς. Το θείο μεγαλείο κατοικεί εκεί που υπάρχει ατελείωτη προσευχή, πίστη και πάθος για δουλειά. Έτσι στέκουν όλα αυτά εκεί πάνω, με πολύ δουλειά και προσευχή. Έτσι γίνονται θαύματα και φτάνουν ως τις μέρες μας. Θαύμα είναι και αυτό, αφού η Μεγαλόχαρη έφτασε από μακριά και «φώλιασε» η αγιοσύνη της μέσα στις αετοφωλιές της πίστης.
Όποιο κι αν είναι το όνομα της Παναγιάς, αυτή κρατά στα χέρια της τις ελπίδες όλου του κόσμου, κρατά στην ποδιά της το ανθισμένο κλαρί της αβύσσου, τη δύναμη, το στοχασμό, το θάρρος, την ελπίδα και παλεύει με το φλεγόμενο καμίνι της οργής όσων απομακρύνονται από τον ουρανό και την υβρίζουν στη γη.
Η Παναγιά, η ευλογημένη σκιά της μητέρας ζει μεσ' το χρόνο, ζει στην ψυχή του κάθε πιστού. Μας προστατεύει σαν ουράνιος θόλος. Γλυκός κι αγαπητός ο κόσμος γίνεται όταν μας ευλογεί.
Ας προσευχηθούμε όλοι στη χάρη της, όπως κάνουν μοναχοί και μοναχές και οι πόρτες της σιωπής θ' ανοίξουν σαν να τις σπρώχνει ο άνεμος. Ένας άνεμος μοναδικός και με την ευλογία τώρα της Παναγίας της Παραμυθίας που θα είναι μια όαση, στην κρίσιμη εποχή μας, την τόσο έρημη από νόημα, προστασία και ελπίδα.

Σκαρλάτου Ελένη

Δημοσιογράφος