Ανοιχτό γράμμα στους μαθητές και τις μαθήτριες της Β΄ και Γ΄ τάξης των Λυκείων της Καλαμπάκας και του νο-μού Τρικάλων. ...
Νέες και νέοι,
για πρώτη φορά στη ζωή σας και ενώ είστε ακόμα μάχιμοι στα θρανία, έχετε το δικαίωμα την 21η Μαΐου να αποφασίσετε με την ψήφο σας ποιοι θα είναι οι επόμενοι εκπρόσωποί σας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ξέρω καλά «τι κουπί τραβάτε» στις αίθουσες του σχολείου σας, ποιες χαρές και ποιες λύπες μοιράζεστε στους διαδρόμους και στην αυλή του. Ακούω τις άγριες φωνές σας που δέρνουν αλύπητα τον δικό μου κόσμο, τον κόσμο των μεγάλων. Στήνω αυτί στους ψιθύρους και τα κρυφόλογά σας για την αγάπη, τον έρωτα, το αληθινό φιλαράκι, τον πατέρα, τη μάνα, την κοιλίτσα του φιλολόγου σας, τη φάτσα του μαθηματικού σας. Βλέπω την αγωνία, τους φόβους, τα αδιέξοδα στα πρόσωπά σας για το ζόρικο σήμερα, για τη μαυρίλα στο αύριο. Λοξοκοιτάω τα παρεάκια σας στα σκαλιά της εκκλησίας, στα παγκάκια της πλατείας, στο σταθμό του τρένου. Βουβά ή βουερά στέλνουν στον αγύριστο τα μοναχικά δωμάτια των άπιαστων ονείρων σας, τις άχαρες τάξεις των εξεταστών σας.
Πω ρε φίλε, είναι και κείνα τα απογεύματα Κυριακής, λίγο πριν τη Δευτέρα που πας στο σχολείο! Πίκρα για γέλια και κλάματα μαζί! Στη χούφτα το κινητό σου, ο φίλος σου, η ηρωική έξοδός σου από...τον κόσμο μου, τον κόσμο των μεγάλων. Αυτόν που φτιάξαμε για σένα χωρίς εσένα. Την κόλασή σου! Αυτή που επιλέγουμε συνειδητά ή ασυνείδητα, για να σε τιμωρούμε κάθε μέρα, λες και φταις που... υπάρχεις.
Γι΄ αυτό σου γράφω, για να σου πω πως ντρέπομαι! Για να σου πω ΣΥΓΓΝΩΜΗ! Εγώ φταίω γι΄ αυτό που είμαι και γι΄ αυτό που είσαι. Εγώ φταίω που πονάς και φοβάσαι, κλείνεσαι κι απελπίζεσαι, φρικάρεις και τρελαίνεσαι. Φταίει ο κόσμος μου, ο κόσμος των μεγάλων! Ο κόσμος του φτηνού και του άχρηστου, της μαγκιάς και της «φραγκιάς», της βλακείας και της αριστείας. Σε τάισε τα σάπια, σου ζήτησε και τα ρέστα! Σου έμαθε υποκείμενα κι αντικείμενα, εξισώσεις και συνημίτονα, αλλά ξέχασε να σου πει για τα ωραία και μεγάλα του πολιτισμού των παππούδων σου. Σού ΄μαθενα λες το ποίημα, αλλά ξέχασε πως είσαι ποιητής. Σου ΄δειξε το χθες, αλλά ξέχασε να σου πει για Ελλάδα, Ελευθερία, Μάνα και Παναγιά!
Και τώρα σε βλέπω να του γυρνάς την πλάτη, να κρύβεις το δάκρυ, να φεύγεις...
Όμως, αγαπούλες, σας ζητώ συγγνώμη. Και δε φοβάμαι να σας φωνάζω μ΄ όσα τρυφερά επίθετα γουστάρω, ούτε κάνω κέφι χείλη κλειστά και μάτια δακρυσμένα.
Κωνσταντίνε, Ελένη, Γιώργη, Μαρία...
Να φύγει ο κόσμος μου, ο κόσμος των μεγάλων! Όχι εσείς! Εσείς να μείνετε και να τολμήσετε. Μην ακούσετε ό,τι σας πει ο κόσμος μου, ο κόσμος των μεγάλων. Μην αδιαφορείτε, μην απέχετε, μη χαρίσετε το δώρο των προγόνων σας: τώρα να εκλέξετε, στο μέλλον να εκλεγείτε!
Κωνσταντίνε, Ελένη, Γιώργη, Μαρία...
Μη φοβάστε, δεν είναι τόσο μεγάλος όσο φαίνεται ... «ο κόσμος των μεγάλων»!
Αλλάξτε τον...
Φώτιος Πάλλας, φιλόλογος στο ΓΕΛ Καλ/κας και υποψήφιος βουλευτής με τη «ΝΙΚΗ» στο νομό Τρικάλων
